Կարդալ Վ. Սարոյանի «Կարճ պատմվածքները», վերլուծել դրանցից մեկը` պատասխանելով հետևյալ հարցերին.
ԻՆՔՆԱՏԻՐԱՊԵՏՄԱՆ ՀԱՆՃԱՐԸ
Ինչու հենց այդ պատմվածքը.
Չգիտեմ ինչու,բայց կարդացի այս պատմվածքը ու ասեմ,որ ինձ շատ դուր եկավ:Կան հիմա շատ օտար երկրում ապրող հայեր,ովքեր պահում են մեր հայրենիքի պատիվը օտար երկրում:Այս պատմվածքը պատմում է մի հայ գործարարի մասին,ով ապրում է Լաս Վեգասում և բարձր է պահում մեր հայրեիքը:Նա գլուխ է հանում ամեն ինչից:Ու ինչքան էլ որտեղ ուզում ենք,լինենք մենք պետք է մեր հայրենիքի պատիվը բարձր պահենք::Կեցցես, հայ տղա: Եվ երբ ունեցածդ միլիարդը Աստծո օրհնությամբ կկրկնապատկվի, ամբողջ աշխարհի հայերը հավատով կլցվեն, որ չես զլանա դրա շատ փոքր մասն իրենց փոխանցել, հայերենին` սուրբ լեզվին, եկեղեցուն, որ ինքնին սուրբ ընտանիք է, դպրոցներին, հիվանդանոցներին` իրենց բժիշկներով ու բուժքույրերով և նորագույն, խելացի ու հրաշագործ սարքավորումներով, սքանչելի հովիտներում ծվարած ծերանոցներին, ամեն տեսակի մշակութային ծրագրերին` ներառյալ անգլերեն, ֆրանսերեն և հայերեն ամսագրերի ու գրքերի և պարսավագրերի հրատարակումը:
Դուր եկած հատվածները դուրս գրիր
Եվ մեր տղան` հայը, որ իսկական հայի արտաքին ունի, գլուխ է հանում այդ ամենից` հանցավոր, թե անախորժ, բարեգործական, թե հրաշալի:
Է, թող հարցնեն, մենք էլ կհարցնենք, պատասխանելը հեշտ է. «Ունենք Հայաստան, և չնայած ընդամենը մեկ տասներորդն է այն երկրի, որ պետք է ունենայինք, ինքներս մեկ տասներորդը չենք, շատ ավելի շատ ենք Հայաստանում, և մեր ապագան այնտեղ է` մեր լեռնոտ, մեր ցամաք երկրամասում»:
: Բայց դեռ խորհում եմ, ինչպես ասում են ժամանակին Յունգն է խորհել, թե ինչպե՞ս է մարդկային ցեղը սկսած իր ինքնագիտակից գոյության ամենավաղ շրջանից ենթադրել, որ ապրելու է մահից հետո և առաջ է գնացել ու հորինել է կամ հայտնագործել է, թե դա իսկապես ճշմարիտ է, չնայած այդ ամենը յուրօրինակ կերպով տարբեր է քրիստոնյաների և մահմեդականների, հուդայականների, կոնֆուցիոսականների, բուդդայականների համար, և այդպես շարունակ, և այդպես անվերջ, ինչպես այն տարբեր է առանձին անհատների համար:
Եվ իմ խորհրդածությունը, թվում է, այնքան էլ անձնական չէ, այլ հանրային է և մաս է կազմում այն ցեղի, որին պատկանում եմ` կենդանական, մարդկային, հայ, Սարոյան ցեղի, և տխուր կամ ցնծալից փաստ է, որ ոչ հայ Սարոյաններ են հայտնվել աշխարհի մայթերին, և հավանական է, որ այլևս երբեք այսքան հայ Սարոյաններ չլինեն:
Բառային աշխատանք
Հերոսի մասին գրիր կարծիք. ինչպիսին է` արդարացնում ես, հավանում ես, մեղադրում ես....
Комментариев нет:
Отправить комментарий