четверг, 10 мая 2018 г.

Երգ երգոց

Քահանա Մարինիոնը  բարձրահասակ և նիհար մարդ էր.Նա հոգևորական էր,և խուսափում էր կանանցից.Նա կարծում էր,որ կանայք են մեղավոր նախադարում տեղի ունեցած  սխալի պատճառով.Նրա համար անքննելի էին Աստծո գործերը.Նա նման չէր մյուս քահանաներին.Նա ուներ Ժաննա անունով մի քրոջ աղջիկ;Աղջկա խնամակալությամբ քահանան էր զբաղվում.Նա աղջկան շատ էր սիրում և ցանկանում դաստիարակել իր ձևով.Նրան  լուրջ խրատնել տալու ժամանակ աղջիկը  սկսում էր ծիծաղել.Աղջիկը կենսուրախ ու զվարթ էր.Երբ քեռին բարկանում էր նրա վրա նա գալիս  համբուրում ու գրկում էր:Մի անգամ ժամհարը  քահանային ասաց,որ  աղջիկը ամեն երեկո՝ժամը 10-ին դուրս է գալիս և կեսգիշերին վերադառնում տուն:Քահանան չղանյացած մտածում էր.Եկավ գիշերը և քահանան ձեռնափայտը ձեռքին,ատամները ճռճռացնելով դուրս է գալիս տնից.Դուրս գալուց կագնեց և նայեց լուսնին.Տեսարանը շատ գեղեցիկ էր և նա զմայլվում էր բնությամբ.Նա մտածում էր,որ մարդիկ քնած էին ու ողջ աշխարհը քնած է ում համար է այս ամեն ինչը.Մեկել գետի մոտից տեսավ մի ստվեր՝ տղայի և աղջկա;Կարծես նրանք ավելի գեղեցկացնեին այս ամենը;Քահանան մտածեց,որ Աստծո կամքն է  և  իրավունք չունի սիրո տաճարում մնալու;Քահանան շփոթված հեռացավ այնտեղից.



Комментариев нет:

Отправить комментарий